Spel wordt wel omschreven als het menselijk vermogen om tegelijk met twee of meer werkelijkheden om te gaan. Kinderen kunnen helemaal opgaan in hun spel, vadertje en moedertje spelen, indiaantje spelen, maar kunnen met het grootste gemak er ook weer uit dat spel stappen. Of ze kunnen je, wanneer je als ouder schrikt van de wreedheid van het spel, gerust stellen: ‘het is niet echt hoor, mama.’ In het spel kan naast de werkelijkheid van alledag een andere werkelijkheid naar voren komen: het overleden zusje leeft weer; de pestkop uit de klas wordt gestraft; de kleinste uit de straat is koning.
Spelen is ook kunnen overstappen van de wereld van alledag in de wereld van verhalen;
van de wereld van werken in de wereld van het wonder; van de eenduidige wereld naar de wereld van een rijkdom aan betekenissen.