Er zijn verschillende ‘scholen’, waarin verschillende accenten op de voorgrond staan: 

– J. Lap vertrekt bij de persoonlijke situatie van deelnemers
en maakt gebruik van psychodrama als methode
om bijbelse gestalten en verhalen te benaderen.

– ‘De Santenkraam’, later ‘De zevende Hemel’,
werkt meer vanuit de theatrale, speelse kant;
zij benadert de bijbelteksten met behulp van allerlei speelse, dramatische vormen; deelnemers worden verlokt tot het ernstig spel.

– De derde benaderingswijze is die van Andriessen, Derksen en Nolet:
Bibliodrama als methode van geloofscommunicatie;
geloofscommunicatie in het licht van de Schrifttekst,
met jezelf, met de andere deelne(e)m(st)ers, met de Ander…

In deze derde methode ben ik zelf geschoold.

· Vooronderstelling bij alle vormen van bibliodrama is,
dat bijbelverhalen menselijke ervaringen reflecteren
en dat levenservaringen van huidige mensen verwant zijn
met ervaringen van gestalten in Bijbelse tijden.
· Door in het verhaal te gaan staan, gaat het bijbelverhaal voor jou als persoon meer leven en doet het bijbelverhaal iets met jouw levensverhaal.
· Alle vormen van bibliodrama maken gebruik van identificatie;
identificatie met gestalten en teksten uit de Bijbel.